Donderdag 10 mei, de dag dat het allemaal begon... klokslag 18 uur staat mijn lieve vader voor de deur van mijn werk om te beginnen aan de volksverhuizing genaamd IDC :-) De auto zit tot de nok toe gevuld met duikspullen, slaapspullen, boeken en hoogstwaarschijnlijk ook nog honderden dingen die ik nu achteraf gezien nooooit mee had hoeven nemen.....
Vrijdag 18 mei. De dag dat de zenuwen voor het eerst aanwezig beginnen te zijn! We starten deze dag met wat rescue oefeningen in het zwembad en onze eigen presentaties. Mijn eerste 1 voor het zwembad is een feit…. Oei oei oei. Hij blijft fijn, de alternatieve luchtvoorziening in de rescue! Gelukkig zeggen ze altijd dat de generale repetitie waardeloos moet zijn voor een goed resultaat bij het echte werk! In de middag zijn er nog wat presentaties van Maike, wat herkansingen voor een aantal van ons en het Buitenwater. Na een ontzettend vermoeiende dag krijgt gelukkig iedereen groen licht van Maike om naar het IE te gaan.
Ik lever het examen in en neem weer plaats om te wachten op het nakijken. Dave roept me bij zich en ik zie al dat hij geen goed nieuws heeft. Standards gehaald, RDP en Uitrusting 100%, fysica en algemene vaardigheden 93%, maar dan fysica… 58%. Wat er op dat moment door me heen schiet zal ik hier niet uitschrijven maar gevoelsmatig sta ik op omvallen. En nu? Pauze en een peuk, meer kan ik even niet denken. Ik loop naar buiten en bel mijn moeder. Wat te doen, wat te doen? Vandaag herkansen of het risico lopen op een slapeloze nacht om nog een keer het boek door te nemen en morgen te herkansen. Ik krijg als advies: dit weet je zelf het best.. en bedankt!
Maar vooral doorgaan is mijn motto voor deze dag geworden, dus we duiken met zijn allen heerlijk de zon in om alle presentaties voor te bereiden. Theorie, zwembad en buitenwater. Ik besluit als eerste te gaan en knal alle 3 de briefings achter elkaar aan, je kan er maar vanaf zijn. Vervolgens krijg ik een hand en een ‘well done’. Mijn zelfvertrouwen stijgt weer iets en na nog een spoedcursus fysiologie in de zon van Maike en Ricardo, besluit ik er voor te gaan. Ik wordt in een stil hoekje in de lobby gezet en maak mijn herkansing. Bijna fluitend, zo makkelijk lijkt het. 4 minuten later sta ik naast de examinator die me vragend aankijkt: finished all ready? Resultaat: 100%! Back in business!!!
We mogen na een half uur het water in en na het aftikken van het skill circuit mogen we onze individuele demo’s doen. Door de stress vergeet ik in mijn demo van de vinpivot helemaal dat de benen gestrekt achteruit moeten. Gelukkig leerde Maike ons het teken voor OEPS STOM VERGETEN OPNIEUW! Na alle demo’s naar de oppervlakte en wederom een hand en een ‘fantastic, perfect demonstrations’! Dit is voor mij ook het moment dat ik me begin af te vragen: ‘zou het dan toch mogelijk zijn, ik als instructrice??!?!’ Ik ben er bijna namelijk, alleen het buitenwater nog.
Rond 11 uur komen we aan in Aquabest. Onze groep mag als eerste het water in en omdat ik nog niet genoeg gespannen was, mag mijn demo als laatste pfffff. Zenuwslopend! En tsja, dan ook nog de CESA en wederom de alternatieve luchtbron! Ik geloof dat dit Karma heet… J Eenmaal boven aangekomen, nog even de rescue demo bij Maike en terug naar de kant. Dan gaat het kippenhok van start. Wat was jouw fout, wat heb ik hier gedaan, wat had ik moeten doen, hoe zag dat eruit! Dus, zoveel mogelijk op zoek naar informatie voor de aller, aller laatste debriefing. Na 3 kwartier stuiteren, komt de examinator onze kant op en begint Ricardo met zijn debriefing. Meteen daarna volgt de hand en congratulations! Op dat moment bedenk ik me, SHIT! Ik ben pas nummer 4! Dat is nog 2 debriefings en applauzen afwachten! Maar het is niet anders J Ook Marlene en Tom krijgen een hand. En vervolgens mijn eigen debriefing. Klaar… maar… geen hand?!?!!? Ik kijk de examinator aan en ik krijg een reactie :’WHAT?!’ J
Op dat moment barst ik bijna uit elkaar van spanning. Dat ziet hij en er begint een kat en muisspel, wat ik normaal gesproken kan waarderen en enorm om kan lachen, maar op dit moment niet! Maar uiteindelijk na al het gedol is daar de hand en: